به گزارش نیکوکار، محققان همچنین تاکید کردند: حتی اگر کودک با یکی از والدین یا هر دو آنان احساس نزدیکی داشته باشد، این احساس ترس می تواند سلامت روان وی را در آینده تضعیف کند.

در این بررسی محققان با ۵۶۰ کودک ۹ تا ۱۸ ساله مصاحبه کردند. همچنین والدین و معلمان آنان تحت مصاحبه قرار گرفتند. ابتدا از کودکان پرسیده شد که درگیری و مشاجره بین والدین چقدر مکرر بوده و به چه شدت بوده است؟ سپس از کودکان پرسیده شد چقدر احساس می کنند که بین والدینشان گیر افتاده اند- به عنوان مثال، توسط یکی از والدین از آنان خواسته می شود پیامی را به دیگری منتقل کنند. در پایان این پرسش مطرح شد که آیا والدین از یکدیگر نزد کودک بدگویی می کرده اند.

محققان آمریکایی اظهار داشتند: قرار گرفتن در معرض درگیری و مشاجره می تواند ترس فرزندان از اینکه توسط یک یا هر دو والدین طرد شوند، را پیش بینی کند. همچنین براساس مصاحبه با کودکان و معلمان مشخص شد کودکانی که ترس بیشتری از رهاشدگی داشتند، بیشتر احتمال دارد طی ۱۱ ماه بعد دچار مشکلات روانی شده باشند. این مشکلات می تواند شامل احساس ناراحتی یا ترس و اضطراب باشد.

محققان افزودند: داشتن رابطه خوب با والدین نمی تواند فرزندان را از ترس رها شدگی هنگام درگیری های شدید محافظت کند.

این تیم تحقیقاتی دریافتند: ارتباط بین درگیری والدین و ترس از رها شدگی در کودکان بدون توجه به سن آنان مشهود است اگرچه این احساس در میان کودکان کم سن و سال بیشتر است.

به گفته محققان، به نظر نمی رسد صرف یک والد خوب بودن بتواند از کودکان در برابر تاثیر درگیری والدین محافظت کند. والد خوب بودن یک عامل محافظتی بسیار قوی و قدرتمند برای همه کودکان به ویژه پس از جدایی یا طلاق است. اما بر اساس تحقیقاتی که پیش از این انجام گرفته می دانیم تاثیر خوب فرزندپروری و والد خوب بودن در خانواده های مطلقه پیچیده است.

محققان تاکید کردند: والد خوب بودن تاثیر محافظتی دارد اما خنثی کننده اثرات منفی تعارض میان والدین نیست. والدین نباید در حضور فرزندان با یکدیگر درگیر شوند و مشاجره کنند.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/