به گزارش خبرنگار نیکوکار، زهرا افتخارزاده مدیرعامل داوطلب «موسسه خیریه ارتقای کیفیت زندگی زنان آتنا» با اشاره به فعالیت های این موسسه بیان کرد: ما فعالیت خود را از سال ۸۵ شروع کردیم. چند نفر دانشجوی نوزده ساله بودیم که در دانشکده داروسازی دانشگاه تهران درس می‏خواندیم. جوانانی بودیم که سرمایه‏ای به جز درسمان نداشتیم. قصد ما این بود که به محله خاک سفید برویم و به درس خواندن بچه‌هایی که مدارس از خانواده‌های درگیر با اعتیاد یا بدسرپرست معرفی می‌کردند کمک کنیم. ما فکر می‏کردیم اگر توجه این بچه‏ها به درس باشد، در آینده می‌توانند شرایط خود را تغییر دهند.
وی ادامه داد: در منطقه خاک سفید هیچ مکانی نداشتیم. جمعه‏ها به خانه یکی از بچه‏ها می‏رفتیم و بچه ها را برای درس خواندن در آنجا جمع می‌کردیم. زمان‌هایی که هوا خوب بود، در پارک به آنها درس می‏دادیم. با مسجد محل هم صحبت کرده بودیم که برای درس خواندن با بچه‏ها به ما فضایی بدهند. البته درس بهانه بود؛ می‏خواستیم آنها چیزی غیر از فضای خودشان ببینند. درباره آینده خودشان فکرهای بزرگ‏تری داشته باشند و برای تغییر وضع‏شان تلاش کنند. غیر از خاک سفید هر خانواده‏ای از هر منطقه‏ای به ما مراجعه می‏کرد، کمکش می‏کردیم. اسلامشهر، شهریار، پیروزی و … .
افتخارزاده تصریح کرد: ما به فعالیتمان ادامه دادیم و سال۸۹ موفق به کسب مجوز از سازمان ملی جوانان شدیم و در سال۹۰ از یک صندوق قرض‏الحسنه وام گرفتیم. هر کدام از اعضای گروه پولی کنار می‏گذاشتند تا بتوانیم قسط‏های آن وام را بپردازیم. با آن وام در خاک سفید خانه‏ای گرفتیم تا یک پایگاه ثابت داشته باشیم. جای کوچکی بود. دو واحد ۳۵متری در طبقه همکف و زیرزمین. یک طبقه را گذاشتیم برای درس و مشاوره و کامپیوتر و برای طبقه دیگر هم چند چرخ خیاطی از یک خیریه دیگر امانت گرفتیم. می‌خواستم کارمان کمی متفاوت باشد و از آن حالت که ما فقط دهنده باشیم خارج شویم و به خانم‏ها مهارتی یاد بدهیم تا کم‏کم درآمدی داشته باشند و روی پای خودشان بایستند. در این مقطع ما با افراد زیادی ارتباط داشتیم که آسیب‏های فراوانی دیده بودند؛ از دختر فراری بگیرید تا اعتیاد و سرپرست بد و فقر و … .
وی با اشاره به آغاز به کار رسمی این موسسه اظهار کرد: در این مدت ما در هر حیطه‏ای ورود می‏کردیم. اما از سال ۹۳ که موسسه آتنا را با مجوز سازمان بهزیستی تاسیس کردیم تصمیم گرفتیم که در حوزه زنان و دختران کار تخصصی‏ و علمی انجام دهیم.
افتخارزاده افزود: ما در سازمان‌های مردم نهاد مختلفی دواطلب بودیم و از نزدیک دیده بودیم که کار غیرتخصصی هم به گروه هدف هم به خود ما آسیب می‏زند. به همین منظور به عنوان مدیرعامل آتنا بعد از اینکه از رشته داروسازی فارغ‏التحصیل شدم، دوباره کنکور دادم و کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی خواندم تا با تخصص بیشتری به موضوع نگاه کنم.
وی درباره فعالیت در حوزه زنان بیان کرد: در رابطه با انتخاب حوزه زنان و دختران هم دو دلیل مد نظرمان بود: یکی اینکه تبعیض مضاعفی درباره این قشر وجود دارد. دوم اینکه در سال‏هایی که در خاک سفید کار می‌کردیم، دو گروه دختران و پسران داشتیم و از گروه دختران همراهی و نتیجه بیشتری می‌گرفتیم.
این مدیر با اشاره به وضعیت فعلی موسسه، ادامه داد: در حال حاضر گروه‏ هدف ما زنان سرپرست خانوار هستند یعنی زنانی که شوهرشان فوت کرده یا طلاق گرفته‏اند و یا اگر شوهرشان حضور دارد، خشونت یا اعتیاد دارد. خانمی که مشکلی دارد یا خودش با ما تماس می‏گیرد یا بهزیستی و مراکز دولتی یا مددکارها و مراکز خیریه به ما معرفی می‌کنند. مراجعین در لیست مددکاری ما قرار می‌گیرد و در صورت داشتن شرایط گروه هدف آتنا پذیرش می‌شوند و از کمیته‌های مختلف آتنا خدمات می‌گیرند؛ در ابتدا کمیته مددکاری ما با آنها تماس می‏گیرد و برای مشاوره دعوت می‌شوند. بعد با مشارکت خود فرد برنامه‏ای برایش نوشته می‏شود.
وی در ادامه افزود: ما چون سیستماتیک کار می‏کنیم، برای مثال اگر شوهر خانمی معتاد باشد، سعی می‌کنیم که او را هم تحت درمان قرار دهیم. درست است که ما آن خانم را پذیرش کرده‏ایم ولی خدمات ما به کل خانواده تعلق می‏گیرد تا شرایط او هم بهتر شود. اگر بیماری داشته باشد، کمیته پزشکی پیگیری می‏کند اگر مشکلات سلامت روان داشته باشد، روانشناسان و کمیته سلامت و روان وارد کار می‏شود.
به گفته افتخارزاده، همزمان کمیته آموزش ما به مسائل درسی بچه‏های او می‏پردازد. خانم‏هایی که کودک‏همسر بوده و ترک تحصیل کرده باشند، اگر بخواهند ادامه تحصیل بدهند، ما حمایتشان می‏کنیم از همه نظر. به عنوان مثال شهریه دانشگاه و مدرسه و ملزوماتی که نیاز دارد.
وی در ادامه افزود: معلمان داوطلبی هم داریم که به آنها درس می‏دهند. در کمیته حقوقی وکیل داوطلب ما اگر پرونده‏ای باشد، به آن ورود می‏کند. یک کمیته هم برای مهارت آموزی و اشتغال داریم که برای ما خیلی مهم است. این کمیته، یک کارگاه خیاطی، یک آشپزخانه برای تهیه غذا، یک کارگاه شیرینی‏پزی و یک کارگاه بسته‌بندی سیم راه‌اندازی کرده‌است.
افتخارزاده گفت: این بخش هم برای مهارت‏آموزی است هم اشتغال. آرایشگاه‏هایی هم هستند که ما مددجو را برای آموزش می‏فرستیم و بعدا می‏توانند در سازمان فنی حرفه‏ای امتحان بدهند و مدرک بگیرند. به این شکل به خانم‌هایی که تحت خشونت بوده‌اند، مهارت‏هایی آموزش می‏دهیم و سعی می‌کنیم اعتماد به ‏نفسشان دوباره ساخته شود.
افتخارزاده همچنین با اشاره به خانه امن آتنا، اظهار کرد: در ادامه‌ی فعالیت‌ها و در راستای ارائه خدمات تخصصی‌تر در سال۹۶ با کمک خیرین برای اسکان برخی مددجویان خانه سه طبقه‏ای رهن و اجاره کردیم و برای این خانه از سازمان بهزیستی مجوز گرفتیم و اولین خانه امن غیر‌دولتی استان تهران را تاسیس کردیم.
وی همچنین افزود: طبق پروتکل بهزیستی هر زنی هر زمانی توسط شوهرش مورد خشونت قرار بگیرد، می‏تواند همراه فرزندش به این خانه‏های امن بیاید. قبلا اینطور بود که اگر زنی مورد خشونت قرار می‏گرفت و با ۱۱۰ تماس می‌گرفتیم که اینجا شوهری دارد زنش را می‏زند، جواب می‏دادند که مسئله خانوادگی است و ما ورود نمی‌کنیم. اگر خانم به دلیل نداشتن امنیت جانی از خانه بیرون می‏رفت، شوهر می‏توانست دادخواست عدم تمکین و ناشزه و خروج بدون اجازه بدهد.
افتخارزاده گفت: این پروتکل بهزیستی برای اولین بار این اجازه را به زن می‏دهد که همان زمان وقوع خشونت با فرزندش از خانه خارج شود و به کلانتری میدان تختی یافت‏آباد برود و بگوید امنیت جانی ندارم. آنجا به او برگه‏ای می‏دهند که می‏تواند به خانه امن بهزیستی ذوالفقاری برود که در یافت‏آباد است یا پیش ما بیاید. متاسفانه به دلیل اینکه اطلاع‏رسانی نشده، ممکن است کلانتری‏های دیگر به او برگه ندهند. بنابراین بهتر است خانم‏هایی که در استان تهران خشونت دیده‏اند به کلانتری یافت‏آباد بروند.
وی بیان کرد: ما در حال حاضر دو خانه امن داریم که ظرفیت هر دو پر شده و در فکر خانه امن سوم هستیم. ما امکانت کمی داریم. تخت و اتاق مجزا برای هر خانواده نداریم. خانم‏های ساکن در خانه امن ساعت هشت صبح به محیط کارگاهی و آموزشی می‏آیند و بچه‏ها را به مهدکودکی که همان‏جا است یا به مدرسه و دانشگاه می‏فرستیم. ساعت پنج عصر هم با مددکار به خانه برمی‏گردند. از پنج عصر تا هشت صبح فردا در خانه امن مددکار حاضر است و مراقب شرایط روحی آنهاست. خانه‏های امن تابلو ندارند و کسی آدرسشان را نمی‏داند و اگر قرار باشد با پدر یا شوهر این خانم‌ها صحبت کنیم در فضای اداری موسسه با آنها قرار می‏گذاریم.
وی توضیح داد: این خانم‌ها مدتی در خانه امن می‌مانند تا کمی به آرامش برسند و بعد تصمیم بگیرند. سعی ما بر این است که زوجین به زندگی مشترک برگردند. اگر شوهر معتاد باشد، کمکش می‏کنیم به کمپ برود. اگر مشکل روانی دارد، او را پیش مشاور می‏فرستیم. زوج درمانی هم داریم. اگر شرایطشان بهبود پیدا کرد در این مرحله تعهد محکمی از شوهر می‏گیریم که خشونت و اعتیاد را تکرار نکند و این شروط حتی ممکن است به صورت محضری هم ثبت شوند. ولی اگر شرایط تغییر نکند و تلاش‌ها به ثمر نرسد در نهایت خود خانم تصمیم می‌گیرد.
در خیریه آتنا هزینه‏های ثابت مربوط به اجاره، خورد و خوراک، بهداشت و درمان، تحصیل و غیره است و برای تامین آن همواره به کمک‌های مردمی از مبلغ ۷ هزار تومانی که در کمپین هفتِ ماهیانه اینستاگرامی تعریف شده تا مبالغ بالاتر نیاز است. علاقمندان به همیاری آتنا در این زمینه می‌توانند از طریق صفحه آتنا در اینستاگرام و یا تماس با دفتر آتنا به شماره ۰۲۱-۶۶۹۲۱۰۶۳ به جمع خیرین بپیوندند. همچنین برای پیشبرد امور خوشبختانه دوطلب‏هایی داریم که به صورت رایگان در بخش‌هایی همکاری می‏کنند اما در حال حاضر بیشترین نیاز در بخش گرافیک و بازاریابی محصولات تولید شده توسط خانم‌های مددجو در کارگاه‌ها است. در بخش پزشکی هم همواره به همه تخصص‏ها نیاز است از جمله متخصص اطفال و زنان، دندان‏پزشک و چشم‌پزشک. افراد علاقمند به حوزه فعالیت آتنا می‌توانند از طریق سایت آتنا فرم حمایت داوطلبانه پر کنند و به جمع داوطلبان و حامیان بپیوندند.

انتهای پیام/