به گزارش نیکوکار، و خدا را با چشم نمی‌توان یافت؛ او را دل‌های شکسته منزل است، نه دیده‌های باز! با دلت نگاه کن. نگاه کن؛ با تمام وجودت نگاه کن! دنیا کوچک‌تر از آن است که نتوانی پیدایش کنی و به کنه آن برسی. درختی و کوهی نیست که در تو قد علم نکرده باشد.

بی‌تردید روز عصای سفید به منظور پررنگ نشان دادن نیازها و رساندن صدا و پیغام افراد نابینا به همه آحاد جامعه و به‌ویژه سیاست‌گذاران است؛ زیرا نابینایان انسان‌های قدرتمندی هستند که شاید از قدرت بینایی ناتوان باشند اما قدرت‌های بی‌نظیر دیگری دارند که می‌تواند جای خالی بینایی را برای آن‌ها پر کند.

کتاب؛ راهی روشن در زندگی تاریک نابینایان

کتاب همان یار مهربان، شاید یکی از پنجره‌هایی باشد که این قشر از طریق آن وارد دنیای دیگری می‌شوند و می‌توانند احساسات و رویاهای خود را در آن بگنجانند. همان یاری که برای آن روشنی و تاریکی معنایی ندارد و دشتی فراخ به روی رویاهای همه آدم‌ها است. در برخی شهرها برای اینکه نابینایان نیز از این نعمت برخوردار شوند، کتابخانه ویژه این قشر ایجاد شده و زنجان نیز یکی از این شهرها است. دنیای کتابخوانان روشندل هم عجیب است. شاید دنیای آن‌ها زنده‌تر از دنیای دیگران است. چون آن‌ها کتاب را می‌بینند. با چشم دل که نه، بلکه چشم جسم.

کتابدار نیمه‌بینای تنها کتابخانه نابینایان استان زنجان با ۱۲ سال سابقه کاری، از کم‌بینایی مادرزادی خود صحبت کرده و می‌گوید: در این کتابخانه حدود ۷۰۰۰ کتاب صوتی و ۵۰۰۰ کتاب بریل وجود دارد که مراجعه‌کنندگان نابینا و کم‌بینا می‌توانند از آن استفاده کنند. همچنین در این نهاد علاوه ‌بر اشتراک کتاب، کلاس‌های قصه‌گویی و مطالعات و اردوهای تفریحی نیز برای کم‌بینایان و نابینایان برگزار می‌شود.

وی با بیان اینکه کودکان تا افراد بزرگسال می‌توانند از کتاب‌های موردنظر خود در این کتابخانه بهره‌مند شوند، اظهار می‌کند: کتاب دنیای جدیدی پیش ‌روی افرادی همچون من باز می‌کند. کتاب تخیل نویسنده است با تصویرسازی و انگار ما دنیا را از چشم بینای نویسنده می‌بینیم و تجربه می‌کنیم. انگار دنیا کلید ورود ما به دنیای بیناها است.

این روشندل زنجانی در ادامه گلایه‌های دیگری هم دارد و می‌گوید: متاسفانه در شهر زنجان از حقوق معلولان به‌درستی دفاع نمی‌شود که یکی از این موارد، رعایت نکردن حقوق معلولان و سد معبرهای موجود در سطح شهر است که مشکلاتی را برای تردد ایجاد کرده است.

وی می‌افزاید: افراد نابینا و کم‌بینا ناتوان نیستند و در استان افرادی هستند که با وجود معلولیت‌هایی که دارند، تا مقطع دکترا پیش رفته‌اند و کسانی‌که گاهی ما را بیرون می‌بینند آه کشیده و اظهار ترحم می‌کنند و این در صورتی است که تنها مشکلی که ما داریم، ندیدن است.

کتابدار کتابخانه اندیشه سفید یادآور می‌شود: من کم‌بینا هستم و با وجود این معلولیت در مدرسه عادی تحصیل کرده و مدرک کارشناسی ارشد ادیان و عرفان دارم و با وجود اینکه با حضور در کنار همتایان خود احساس راحتی دارم، دوست دارم با افراد عادی ارتباط برقرار کنم.

زهرا، اشتغال را مشکل اکثریت بچه‌های نابینا و کم‌بینا عنوان کرده و اظهار می‌کند: بر اساس مصوبه مجلس مقرر شد ۳ درصد معلولان جذب و استخدام شوند ولی متاسفانه برخی از ارگان‌ها از ظرفیت افراد معلول استفاده نمی‌کنند.

ما هم بخشی از جامعه هستیم

معلولان به‌عنوان بخشی از جامعه نیازمند حمایت جامعه به خصوص بخش‌های مختلف دولتی و حکومتی هستند و دولت موظف است که نابینایان و دیگر معلولان جسمی را تشویق کند تا در همه امور اجتماعی و اقتصادی دولت شرکت کنند. در حال حاضر ۲۰ هزار معلول زنجانی وجود دارد که ۲۵۰۰ نفر از معلولان استان را افراد نابینا و کم‌بینا تشکیل می‌دهند که ۱۱۴ نفر آنان دانش‌آموز، ۳۸ نفر دانشجو و ۷۰ نفر نیز ورزشکار هستند.

قانون از این قشر حمایت کرده است، ولی اینکه این موضوع تا چه حد مورد نظر مسئولان قرار گرفته، جای سئوال است. در قانون آمده دولت موظف است که نابینایان و دیگر معلولان جسمی را تشویق کند تا در همه امور اجتماعی و اقتصادی دولت شرکت کنند و در نتیجه به کار و اشتغال برسند.

نابینایان و دیگر معلولان جسمی،‌ حق استفاده آزادانه از خیابان‌ها و بزرگراه‌ها، پیاده‌روها و سایر مکان‌های همگانی و همین‌طور وسایل حمل و نقل، هتل و اماکن عمومی را دارند. رانندگانی که با وسایل نقلیه خود از خیابان می‌گذرند،‌ در صورت نزدیک شدن به نابینایی که از عصای سفید یا متالیک استفاده می‌کند، یا اینکه سگ راهنما به همراه دارد یا از بازوبند نابینایی استفاده می‌کند،‌ موظف‌اند که احتیاط لازم را به عمل آورند تا صدمه‌ای به آن نابینا وارد نشود.

هر شخص یا سازمانی که بخواهد به طور غیرمجاز در استفاده شخص نابینا و یا معلول از تسهیلات همگانی محدودیتی ایجاد کند،‌ یا اینکه حقوق نابینایان و دیگر معلولان عاقل و بالغ را نادیده بگیرد،‌ باید مجرم شناخته شود.

هر سال، مسئولان دولت باید روز ۱۵ اکتبر را به عنوان روز بزرگداشت عصای سفید به نحو شایسته‌ای ارج نهند و اهمیت قانون عصای سفید را مورد بحث قرار داده و از مردم بخواهند که رفتار معقولانه‌ای با معلولان داشته باشند و با همکاری صمیمانه قدم‌های موثری برای آن‌ها بردارند.

همچنین دولت موظف است که افراد نابینا یا دیگر معلولان جسمی را در بخش‌های دولتی و شعب آن و همین‌طور مدارس دولتی با شرایط مساوی، چون دیگر افراد اجتماع بپذیرند، مگر اینکه معلولیت خاص آن‌ها مانع انجام کار در آن مراکز باشد.

سئوال این است آیا این قوانین اجرا می‌شود؟

من یک نابینام / حس می‌کنم لطافت باران را / حس می‌کنم نازکی گل لطیفی را … / حس می‌کنم رطوبت اشک را بر گونه‌های مادر / حس می‌کنم دست‌های پینه بسته پدر را / و حس می‌کنم خیلی چیزهای قشنگ و خیلی چیزهای زشت را / و تو چه می‌دانی که چه تفاوت فاحشی است بین دیدن و حس کردن / و توچه می‌دانی چه تفاوت پرمفهومی است بین دیدن و شنیدن از عمق وجود / و تو چه می‌دانی چه تفاوت شگفتی است بین دیدن و لمس کردن و در این میان، تو تنها به زیبایی رنگ‌هایی که می‌بینی، شاد و خوشحالی و من به خاطر قدرت حس کردن، لمس کردن، شنیدن و … شکرگزارم.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/