به گزارش نیکوکار، شخصی که با یک عصای سفید راه می رود، تقریباً در همه جا فوراً به‌عنوان فردی که دارای اختلال بینایی است، تشخیص داده می شود.

عصا ابزاری است که به نابینایان کمک می کند تا در هنگام حرکت، موانع سر راه خود را تشخیص داده و به راحتی جابجا شوند با این حال عصا، چیزی بیش از یک وسیله است که برای تسهیل حرکت استفاده می شود و می توان آن را به معنای آزادی، استقلال و فراگیری برای نابینایان و کم بینایان در نظر گرفت.

هدف از گرامیداشت این روز جهانی نیز برجسته کردن مفاهیم پنهانی است که این وسیله دارد. اهمیت عصای سفید به عنوان یک ابزار مهم برای تحرک نابینایان و کم بینایان به طور گسترده ای شناخته شده است با این حال عصای سفید استقلال و عدم وابستگی افرادِ دارای اختلالات بینایی را نیز نشان می دهد.

این وسیله افراد نابینا و کم بینا را قادر می سازد تا وظایف خود را به تنهایی انجام دهند و اعتماد به نفس آنها را نیز افزایش می دهد. علاوه بر این، عصای سفید حساسیت جامعه نسبت به نیازهای افراد کم بینا و نابینا را هم برجسته می کند.

معرفی عصای سفید در ایالات متحده در دهه ۱۹۳۰ میلادی به مردم کمک کرد تا افراد نابینایی را که در خیابان ها راه می روند، تشخیص دهند و به نیازهای آن ها در جامعه توجه کنند.

روز جهانی عصای سفید که به عنوان “روز ایمنی عصای سفید” نیز شناخته می شود، اولین بار در سال ۱۹۶۴ میلادی توسط “لیندون بی. جانسون”، رئیس جمهوری وقت ایالات متحده در این کشور برگزار شد. چندین دهه بعد، در سال ۲۰۱۱ میلادی “باراک اوباما”، رئیس جمهوری وقت ایالات متحده این روز را به عنوان روز برابری آمریکایی های نابینا نامگذاری کرد و اکنون در سراسر جهان گرامی داشته می شود.

به گزارش news۱۸، گرامیداشت این روز، افراد کم بینا و نابینا را از حالت وابستگی خارج کرده و مشارکت اجتماعی آن ها را برجسته می کند. همچنین دستاوردها و کمک های افراد با اختلالات بینایی را در زمینه های مختلف در سطح جامعه نشان می دهد.

متخصصان درباره علت استفاده درصد کمی از نابینایان و کم‌بینایان از عصای سفید نیز می گویند: نبود ارتباط خوب میان عصای سفید و نابینایان و کم‌بینایان از نگرش اشتباه خانواده و جامعه آغاز می‌شود و درنتیجه نابینا و کم‌بینا وابسته به فرد بینا می‌شوند.

به گفته آن ها، کاهش استفاده از عصای سفید منجر به دید متفاوت خانواده نسبت به کودکان نابینا و کم‌بینا نیز می‌شود و این قبیل کودکان در آینده، نوجوانانی با اعتماد به نفس پایین خواهند شد که توانایی برقراری رابطه سودمند با جامعه را نخواهند داشت.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/